Fietsen naar Baisha

5-8-10

Nadat het vannacht flink had geonweerd zag het er naar uit dat we het vandaag ook niet droog zouden houden. Toch besloten we om te gaan fietsen naar een paar dorpjes hier in de omgeving. We kregen allemaal een stoere mountainbike mee van het hostel maar voor het einde van de straat begaf een van de fietsen het al omdat de dereilleur kapot was. Gelukkig dat het nu gebeurde en niet 25 km verderop.
Nadat we de stad verlaten hadden zijn we via landweggetjes naar Baisha gereden. Het bleek een heel leuk dorpje en voor Chinese begrippen zelfs rustig te zijn. We kwamen bij een plaatselijke kunstenaar terecht en daar zagen we zo'n mooie dingen dat we zelfs een schilderwerk gekocht hebben. Voor de lunch kozen we een klein restaurantje uit. De uitbater, mr Yang een gezellige man,kwam meteen met schriften aan waar vorige bezoekers in geschreven had wat je zeker moest proberen en hoe geweldig het hier was. Maar het werkte wel want wij gingen meteen de gerechten en drankjes bestellen die favoriet waren zoals rijstwijn en pruimensap en gevuld, gestoomd Naxibrood. Het was erg lekker. Op weg naar de toilet moest je door de keuken. Het is vaak maar beter dat je niet ziet hoe je eten wordt bereid...
Toen we onze weg vervolgden kwamen we een zwaaiende oude man tegen. Zou dat de beroemde dr Ho zijn? Wij terug en jawel hoor, hij was het. Dr Ho is een oude man van 87 die over de hele wereld beroemd is vanwege zijn kennis van kruiden. Hij spreekt Engels. Na zijn studie medicijnen is hij zich gaan specialiseren in het gebruik van kruiden. We moesten binnen komen en mevrouw Ho kwam meteen met thee aanzetten. De dokter liet ons vervolgens wel 6 a4tjes lezen (in het Nederlands!) wie hij was en waarom hij zo beroemd was. Ook liet hij ons mappen vol bedankbrieven zien. Er zat ook een geschreven papier van onze Jan Peter Balkenende bij! Verder bleef hij maar zeggen dat Maxima de thee zo lekker vond. We mochten zijn kruidenverzameling zien en toen zei hij tegen mij dat ik erg verkouden was. Ik moest gaan zitten, mijn tong uitsteken en er werd wat in mijn nek en aan mijn polsen gevoeld. Nadat de diagnose gesteld was maakte hij een kruidenmengsel waar ik 3 x daags een thee van moet trekken. Het was genoeg voor een lange tijd zei dr Ho. Ik hoop niet dat de verkoudheid zo lang duurt maar dat hij bedoelt dat ik het in de toekomst bij iedere verkoudheid kan gebruiken. Het was een hele bijzondere ontmoeting.
Hierna zijn we naar Shuhe gefietst. Het leek wel klein Lijiang. In de verte hoorde we een groot onweer in het echte Lijiang. Op de terugweg bleek dat het ook flink geregend had want sommige stukken straat stonden helemaal blank. En omdat de mountainbikes geen spatborden hadden, kwamen we ondanks dat wij het droog hadden gehouden met een helemaal natte, modderige achterkant terug.
In het hostel hebben we met het personeel meegegeten. Hartstikke gezellig en lekker. Omdat ze allemaal goed Engels spreken kun je het ook eens ergens over hebben. Ze vertelden ons dat er die avond het festival van het vuur zou zijn in Lijiang en dus ook in het hostel. Zo gauw het donker was werden er overal in de stad grote, van hout en takken gemaakte fakkels aangestoken. Een prachtig gezicht. Ook mooi om te zien hoe opgewonden de mensen waren, kinderen die stokken in het vuur staken, jongeren die muziek maakten bij hun fakkel. In ons hostel hadden ze allemaal lekkere hapjes en drankjes voor iedereen neergezet. In de loop van de avond kwamen er 2 andere Nederlandse mensen in het hostel. De rest van de avond hebben we gezellig gekletst met Caroline en Lucas. Tegen middernacht kwam er nog een Nederlands gezin binnen. Een gekke gewaarwording ineens zoveel Hollanders bij elkaar terwijl we al bijna 3 weken amper westerlingen zijn tegengekomen. Maar wel leuk om ervaringen uit te wisselen!

Black dragon lake park

4-8-10

De zon scheen, dus de wereld had meteen een ander gezicht...
De douche gaf warm water dus onze dag kon niet meer stuk. We moesten deze ochtend verkassen omdat er geen plaats meer was in de Moon Inn. Al met al was het toch heel goed bevallen, hele aardige mensen hier. Benieuwd waar we nu weer terecht zouden komen sjouwden we onze spullen zo'n 10 minuten lopen verderop. We kwamen in een heel rustig deel van het oude Lijang terecht, in het Panbahostel. Een hartelijke ontvangst, mooie kamers en mensen waar je Engels mee kunt praten. We besloten om op zoek te gaan naar het park waar de beroemdste foto van Lijang wordt gemaakt. Op die foto zie je een vijver, een brug met een Chinees Paviljoen en daar achter de Jade Dragon Snow Mountain. Deze berg is 5500 m hoog en gedeeltelijk altijd met sneeuw bedekt. Zo'n mooi plaatje wilden wij ook wel maken. Eenmaal op de bewuste plek aangekomen lag de berg voor 90% in de wolken. Heel af en toe zag je een klein stukje. Maar de Chinezen hebben overal een oplossing voor: je kon er foto's laten maken met jezelf en de berg, alsof de berg zichtbaar was en in de stralende zon lag, het werd terplekke gefotoshopt!
In de tempel in het park werden we gezegend door een monnik. Dat ging zo: We stapten over de drempel en keken een beetje om ons heen. De monnik kwam op ons af en duwde ons wierookstokjes in onze handen. Toen nam hij ons mee naar de offerplaats waar hij ons aanwees waar we de stokjes moesten plaatsen. Hij pakte onze handen vast en begon van alles te prevelen. Hierna kreeg Hans een kralen armbandje om en vervolgens duwde hij ons een boek onder de neus waarin stond welke bedragen mensen doneerden. Zelfs de Monniken zijn hier handelaren?
Het was heerlijk in het park, veel naar mensen gekeken, met name naar de mannen die Chinees schaken. Camile en Julian hebben inmiddels de spelregels en de betekenis van de symbolen op de stenen gedownload en grijpen in de hotels iedere gelegenheid aan om het spel zelf te spelen. Ze proberen dus ook vaak het partijtje van een ander te doorgronden.
In de barstraat hebben we gegeten. We waren niet eens zo laat, 7 uur maar een half uurtje later barstte de muziek los en in de loop van de avond werd het steeds luider. Leuk voor een avondje maar morgenavond toch ergens eten waar je niet tegen elkaar hoeft te schreeuwen. Terug in het hostel ben ik vroeg naar bed gegaan. Ik heb al 2 dagen keelpijn en die wordt er niet beter op, ondanks de keeltabletten die ik gekocht heb bij een apotheker die geen Engels sprak. Toch lukte het want de zwaar medisch smakende zuigtabletten die ik meekreeg lijken wel wat op strepsils.

De oude stad van Lijang

3-8-10

Na enigszins uitgeslapen te zijn, wilden we douchen. Geen warm water. Buiten regende het pijpenstelen en het was maar 16 graden. Het zat niet mee vandaag.
Hier ontbijten op een overdekt terras was geen aantrekkelijke optie want het was best koud. Daarom zijn we maar het stadje ingewandeld. Ondanks de regen (en de hoeveelheid mensen) zagen we wel dat dit een heel mooi stadje is. Julian merkte op dat ze dit beter het Venetie van China kunnen noemen want de oude stad wordt doorkruist met stroompjes en bruggetjes. Als je de hoofdstraat verlaat kom je ook in de wat rustigere gedeeltes terecht, waar de sfeer die van een romantische stad is. In een klein eettentje op Square street hebben we de Naxi specialiteit (baba) geprobeerd. Een soort dikke tarwe pannenkoek met een vulling. Wij zijn geen Naxi, dat is zeker. Ik had geen jas bij me en bij vertrek thuis had ik mijn vest laten liggen. Tot nu toe was dat geen probleem, warm zat. Hier kon ik wel wat extra's gebruiken. We zijn eerst maar op zoek gegaan naar een jack. Na nog een tijd in de regen rondgeslenterd te hebben, kwamen we bij een restaurant dat de jongens helemaal blij maakten. Ze hebben hier gerechten uit diverse landen, waaronder Italië. We hebben koffie met applepie gegeten en Julian Hot chocolate met een wafel met ijs. Net alsof we op wintersport waren.Ik denk dat we hier nog wel terugkomen. Daarna teruggewandeld naar de Moon Inn om daar wat te lezen en spelletjes te spelen want we hadden tabak van de regen met onze doorweekte schoenen.
In de avond hebben we de lekkerste pizza's tussen de Mekong en de Yangtze gegeten bij Don Papa pizza.(volgens de Trotter dan hé ). En ze waren heeel lekker, misschien ook na alle dagen Aziatisch eten.
Toen we het stadje weer inliepen en in de 'barstreet' terecht kwamen keken we onze ogen uit: Vette disco's, Karaoke, bands, lasershows kortom Lijang was veranderd in een enorm uitgaanscentrum. Het onschuldige, romantische stadje bleek `s avonds een beest...

Chillen in Chengdu

2-8-10

Vandaag hebben we een chilldag. Vanavond vertrekken we met het vliegtuig naar Lijang. De jongens spelen spelletjes, wij werken dit blog bij en gaan even de stad in.
Nu de foto's nog en dan zijn we weer helemaal bij. We lezen in de reacties dat er zo langzamerhand steeds meer mensen op vakantie gaan. We wensen iedereen ook een geweldige vakantie toe. En mocht je een blog maken, voeg ons dan zeker toe!

De grote Buddha van Leshan

1-8-10

Om 8 uur gingen we op pad samen met 2 Fransen naar Leshan, 2 uur rijden van Chengdu, om de grootste Buddha van de wereld te zien, 71 meter hoog, voeten van 8 meter, oren van 16 meter. Deze Buddha is uitgehouwen uit de rotsen en is vanaf het water te zien of via een rotspad. Ook vandaag begon het na een tijdje rijden te regenen en helaas was dat nog niet over toen we om half elf in Leshan waren. Het zag er naar uit dat het zo'n dag zou worden met de hele dag regen. Wat overigens de Chinese toeristen er niet van had weerhouden om naar deze plek te komen want er bleken weer hordes mensen hier te zijn, dit keer met honderden paraplu's. Het park waar de Buddha stond was zo ingericht dat je eerst naar boven liep om bij het hoofd van de gigant te beginnen. Hierna kon je dan via een trap in de rotswand naar beneden lopen om bij de voeten uit te komen. Maar... Er stond een rij van (bij navraag) ongeveer 2 uur wachten. Camile en Julian waren allebei niet zo lekker vandaag (maagklachten) dus wij zagen het niet zitten om in de regen in een rij te gaan staan. Nadat we zijn hoofd hadden bewonderd zijn we weer terug gelopen en zijn we naar de aanlegplaats van de boten gelopen. Hier was het wonderlijk rustig en we konden we meteen aan boord. En het was opgehouden met regenen. Eerst moest iedereen een zwemvest aan anders mocht je niet buiten staan. Toen over een hele brede rivier naar de Buddha. En die was inderdaad heel erg imposant. Je vraagt je echt af hoe ze dit hebben kunnen maken in 803. De reis terug nam 3 uur in beslag vanwege files. Omdat we moe waren hebben we eerst 'de last emperor' afgekeken en toen in het hostel gegeten.(je kunt hier echt lekker eten).

Chengdu cultureel en culinair

31-7-10

Vanochtend geprobeerd om een aantal foto's bij de verhalen te zetten. Dat valt hier niet mee omdat internet in dit hostel soms overbezet is. Met dank aan Ief en Willem hebben we nu zoveel fotoruimte dat we ruim kunnen posten. Het zou dan ook leuk zijn als we die extra fotoruimte kunnen gebruiken.
Na een luie ochtend zijn we in de middag de tempel van 'de Groene Geit' gaan bezichtigen, een taoïstische tempel die nog volop wordt gebruikt. We zaten nog geen minuut in de taxi of er brak een enorm noodweer uit, onweer en regen alsof ze de stop uit een gigantisch zwembad hadden getrokken daarboven. Ook al duurde de rit naar de tempel lang, we ontkwamen er niet aan om op een gegeven moment uit te stappen. Met doorweekte schoenen bereikten we de tempel. Het onweer sloeg vervolgens heel kort in de buurt ergens in, flits en oorverdovende knal kwamen zo ongeveer gelijktijdig. Behoorlijk freaky.
Toen het eindelijk wat minder hard regende zijn we de tempel toch maar gaan bekijken. Het had wel wat in de regen, de temperatuur is daardoor heerlijk, helemaal niet koud maar ook niet warm. In het tempelcomplex kwam je overal het ying en yang teken tegen. Ook waren er een aantal mensen tai chi aan het beoefenen. In het theehuis waren oude mensen aan het kaarten en bordspelletjes aan het spelen. De sfeer was overal heel relaxed. Toen de regen ophield zag je dat ze onmiddellijk de grond gingen vegen en alle bladeren en takken opruimden. Het is trouwens overal in China in de straten netjes omdat je constant een soort gemeentereinigers ziet die de boel bijhouden. Na een paar uurtjes rondkijken besloten we naar het park in de buurt van de tempel te gaan. Zo ver zijn we niet gekomen omdat we langs een hotpot-restaurant kwamen. Zo te zien was het een beroemd restaurant voor de Chinezen want er waren een hoop mensen aan het wachten op een plaatsje. Terwijl we overlegden of we hier ook zouden gaan eten kregen we een kopje thee aangeboden en nog voordat het op was hadden ze al een tafel voor ons geregeld. Vervolgens kregen we een persoonlijke serveerster die heel goed Engels sprak. Ze legde niet alleen alles uit maar stopte het vlees ook in de hotpot. Ze ging gelukkig nog net niet zo ver dat ze ons ging voeren. Dit lijkt misschien heel vervelend maar dat was het niet, het was echt een superervaring omdat ze het op een hele leuke manier deed.
Terug naar huis hadden we voor het eerst in Chengdu een chauffeur die geen doodwens had. We vroegen ons wel af hoe hij in dit verkeer kon overleven in dit beroep...
Terug in het hostel hebben we op onze kamer de film 'the last emperor' gekeken. ( In dit hostel heb je een dvd speler op je kamer en zijn 100den films te leen). Het was leuk om 'de verboden stad' die we in het echt hadden bewonderd in de film te zien. Rond 12 uur was de film nog niet afgelopen maar we vielen om dus morgen kijken we hem af.

Panda's en koken in Chengdu

30-7-10

Deze dag zijn we met een tour van het hostel naar de Panda's gegaan. Chengdu is o.a. bekend omdat ze het enige Panda geboortecentrum in de wereld hebben. Er zijn nog maar rond de 1000 Panda's over in de natuur. Om te voorkomen dat dit dier uitsterft hebben ze dit centrum opgezet. Heel succesvol want sinds een 20 tal jaren hebben ze al bijna 200 Panda's gefokt.
Om 7.15 waren we beneden voor het ontbijt dat we uiteindelijk als take-away meekregen vanwege een communicatiestoring in de keuken. Het was goed dat we al vroeg bij het Panda centrum waren, want zo konden we de panda's van dichtbij en redelijk actief meemaken. In een soort van bamboepark kun je de beesten zien. Grappige en interessante dieren. Kleine panda's zijn niet groter dan een rat als ze worden geboren. Heel vreemd om dat te zien. Zij krijgen pas hun kleur en de vlekken na 14 dagen. We hadden het geluk een pasgeboren panda te zien in een couveuse die net werd verzorgd. Mooi om te zien.
Rond 12.00 uur waren we terug in het hostel, waar wij onze verdere reis gingen plannen voordat we naar de kookles zouden gaan. Onze bedoeling was om op de 31ste in de avond te vliegen naar Lijang. Thuis hadden we dit goed uitgezocht en op advies van reacties van internet fora om de vliegtickets in China zo kort mogelijk van te voren te boeken (er gingen toch zoveel vluchten dat er altijd plaats zou zijn!) gingen we dat nu dus (via internet) doen. Geen ticket te krijgen!!! Met de trein (als er al kaartjes te krijgen zouden zijn) was geen optie vanwege de enorme omweg die we dan moesten maken. Het wordt dus 2 augustus voordat we uit Chengdu weg kunnen. Om niet in een jachtige reistempo te komen hebben we besloten om Dali te skippen. Gelukkig konden we de hotelreserveringen verlengen, veranderen en afzeggen. Om verdere problemen te voorkomen hebben we alle vluchten die nog volgen vastgelegd, zodat we niet ergens stranden en niet op tijd in Beijing terug kunnen zijn voor de vlucht naar huis. Nadat dat geregeld was, zijn we naar onze kookcursus gegaan die we in een ander hostel hadden besproken (Holy hostel) omdat het bij Sim's momenteel niet gegeven werd vanwege de drukte. We begonnen met een halve Eggplant die we moesten insnijden zodat er een vismotief ontstond. Terwijl die werd gekookt, maakten we een pittig sausje voor eroverheen. De Sechuan-keuken staat bekend om zijn lekkere en pittige keuken. Steeds als het gerecht klaar was, konden we het buiten op het terras opeten. Wanneer we klaar waren, werden we weer mee naar de keuken genomen om met het volgende gerecht verder te gaan. Het volgende gerecht waren dumplings. De deegrondjes waren al kant-en-klaar gekocht in de super. We kregen te zien hoe je het gehakt moest kruiden en in de dumplingrondjes moest verwerken. Daarna werden die gekookt en met wat chilisaus geserveerd. Vervolgens kwam de sweet and sour pork aan de beurt. Daarna volgde de kip met veel groene en rode pepers om uiteindelijk af te sluiten met een salade met pittige dressing. Allemaal erg lekker. Dat gaan we thuis ook uitproberen. Met een zeer goed gevulde maag zijn we de buurt rondom dit hostel gaan verkennen. Daar in de buurt hadden we een tempel gezien. We vroegen of die te bezoeken was. Dat was nu niet meer mogelijk, maar er lag een leuke straat naast de tempel. Dat bleek inderdaad heel gezellig. Jimni street is een straat met allemaal bijzondere winkeltjes waar vooral traditionele Chinese dingen te koop waren. De huizen waren ook in oude stijl opgetrokken. Erg leuk om daar rond te wandelen. We besloten onze tocht met een bezoek aan Starbucks. Ieder zijn eigen ijs-shake.
Om een taxi te bemachtigen, is aardig wat brutaliteit nodig. Ik deed daar ook aan mee omdat ik het zat was dat iedere taxi weggepikt werd door een brutale Chinees. Iets van galantheid kunnen de Chinezen zelden opbrengen. Weer een actieve dag voorbij. Ik ben benieuwd wanneer ik aan lezen toekom. Er is zoveel te zien en te doen.

Chengdu, stad van de opera

29-7-10 In Chengdu werden we netjes opgewacht door iemand van Sim’s Cosy Garden Hostel die zorgde dat de taxi’s op het juiste adres aankwamen. Sim’s Cosy Garden Hostel bleek ook echt heel cosy. Alles wat je hoopt dat een hostel heeft, heeft Sim’s. Vervolgens zijn we de buurt gaan verkennen. Na een tijdje rondkijken kwamen we bij een massagesalon terecht. Daar hadden we wel zin in, een Chinese massage. We hadden gelezen dat in China de masseurs vaak blind of slecht ziend zijn en daardoor zeer bedreven in hun vak. En jawel hoor, ze bleken niets te kunnen zien want de vrouw die Margot ging masseren ging een schone handdoek halen voor op het bed en liep toen vol tegen de muur. We schrokken enorm maar het werkte ook op onze lachspieren ?. De massage (helaas was er maar plaats voor 3, dus ik ga nog een andere keer), was volgens de anderen soms een pijnlijke ervaring, soms prettig en heel anders dan in Thailand. Voor de avond hadden we een Sechuan-opera geboekt De opera was weliswaar een show voor de toeristen (Chinezen en anderen) maar had voldoende variatie om boeiend te blijven. Er kwam van alles voorbij. Zang, dans, acrobatiek, changing faces (razendsnel maskers wisselen), vuurspugen en muzikale solo’s op bijzondere Chinese muziekinstrumenten. Toch de moeite waard. Na wat eten en een gezellig drankje in de bar zijn we gaan slapen.