Nadat het vannacht flink had geonweerd zag het er naar uit dat we het vandaag ook niet droog zouden houden. Toch besloten we om te gaan fietsen naar een paar dorpjes hier in de omgeving. We kregen allemaal een stoere mountainbike mee van het hostel maar voor het einde van de straat begaf een van de fietsen het al omdat de dereilleur kapot was. Gelukkig dat het nu gebeurde en niet 25 km verderop.
Nadat we de stad verlaten hadden zijn we via landweggetjes naar Baisha gereden. Het bleek een heel leuk dorpje en voor Chinese begrippen zelfs rustig te zijn. We kwamen bij een plaatselijke kunstenaar terecht en daar zagen we zo'n mooie dingen dat we zelfs een schilderwerk gekocht hebben. Voor de lunch kozen we een klein restaurantje uit. De uitbater, mr Yang een gezellige man,kwam meteen met schriften aan waar vorige bezoekers in geschreven had wat je zeker moest proberen en hoe geweldig het hier was. Maar het werkte wel want wij gingen meteen de gerechten en drankjes bestellen die favoriet waren zoals rijstwijn en pruimensap en gevuld, gestoomd Naxibrood. Het was erg lekker. Op weg naar de toilet moest je door de keuken. Het is vaak maar beter dat je niet ziet hoe je eten wordt bereid...
Toen we onze weg vervolgden kwamen we een zwaaiende oude man tegen. Zou dat de beroemde dr Ho zijn? Wij terug en jawel hoor, hij was het. Dr Ho is een oude man van 87 die over de hele wereld beroemd is vanwege zijn kennis van kruiden. Hij spreekt Engels. Na zijn studie medicijnen is hij zich gaan specialiseren in het gebruik van kruiden. We moesten binnen komen en mevrouw Ho kwam meteen met thee aanzetten. De dokter liet ons vervolgens wel 6 a4tjes lezen (in het Nederlands!) wie hij was en waarom hij zo beroemd was. Ook liet hij ons mappen vol bedankbrieven zien. Er zat ook een geschreven papier van onze Jan Peter Balkenende bij! Verder bleef hij maar zeggen dat Maxima de thee zo lekker vond. We mochten zijn kruidenverzameling zien en toen zei hij tegen mij dat ik erg verkouden was. Ik moest gaan zitten, mijn tong uitsteken en er werd wat in mijn nek en aan mijn polsen gevoeld. Nadat de diagnose gesteld was maakte hij een kruidenmengsel waar ik 3 x daags een thee van moet trekken. Het was genoeg voor een lange tijd zei dr Ho. Ik hoop niet dat de verkoudheid zo lang duurt maar dat hij bedoelt dat ik het in de toekomst bij iedere verkoudheid kan gebruiken. Het was een hele bijzondere ontmoeting.
Hierna zijn we naar Shuhe gefietst. Het leek wel klein Lijiang. In de verte hoorde we een groot onweer in het echte Lijiang. Op de terugweg bleek dat het ook flink geregend had want sommige stukken straat stonden helemaal blank. En omdat de mountainbikes geen spatborden hadden, kwamen we ondanks dat wij het droog hadden gehouden met een helemaal natte, modderige achterkant terug.
In het hostel hebben we met het personeel meegegeten. Hartstikke gezellig en lekker. Omdat ze allemaal goed Engels spreken kun je het ook eens ergens over hebben. Ze vertelden ons dat er die avond het festival van het vuur zou zijn in Lijiang en dus ook in het hostel. Zo gauw het donker was werden er overal in de stad grote, van hout en takken gemaakte fakkels aangestoken. Een prachtig gezicht. Ook mooi om te zien hoe opgewonden de mensen waren, kinderen die stokken in het vuur staken, jongeren die muziek maakten bij hun fakkel. In ons hostel hadden ze allemaal lekkere hapjes en drankjes voor iedereen neergezet. In de loop van de avond kwamen er 2 andere Nederlandse mensen in het hostel. De rest van de avond hebben we gezellig gekletst met Caroline en Lucas. Tegen middernacht kwam er nog een Nederlands gezin binnen. Een gekke gewaarwording ineens zoveel Hollanders bij elkaar terwijl we al bijna 3 weken amper westerlingen zijn tegengekomen. Maar wel leuk om ervaringen uit te wisselen!