De zon scheen, dus de wereld had meteen een ander gezicht...
De douche gaf warm water dus onze dag kon niet meer stuk. We moesten deze ochtend verkassen omdat er geen plaats meer was in de Moon Inn. Al met al was het toch heel goed bevallen, hele aardige mensen hier. Benieuwd waar we nu weer terecht zouden komen sjouwden we onze spullen zo'n 10 minuten lopen verderop. We kwamen in een heel rustig deel van het oude Lijang terecht, in het Panbahostel. Een hartelijke ontvangst, mooie kamers en mensen waar je Engels mee kunt praten. We besloten om op zoek te gaan naar het park waar de beroemdste foto van Lijang wordt gemaakt. Op die foto zie je een vijver, een brug met een Chinees Paviljoen en daar achter de Jade Dragon Snow Mountain. Deze berg is 5500 m hoog en gedeeltelijk altijd met sneeuw bedekt. Zo'n mooi plaatje wilden wij ook wel maken. Eenmaal op de bewuste plek aangekomen lag de berg voor 90% in de wolken. Heel af en toe zag je een klein stukje. Maar de Chinezen hebben overal een oplossing voor: je kon er foto's laten maken met jezelf en de berg, alsof de berg zichtbaar was en in de stralende zon lag, het werd terplekke gefotoshopt!
In de tempel in het park werden we gezegend door een monnik. Dat ging zo: We stapten over de drempel en keken een beetje om ons heen. De monnik kwam op ons af en duwde ons wierookstokjes in onze handen. Toen nam hij ons mee naar de offerplaats waar hij ons aanwees waar we de stokjes moesten plaatsen. Hij pakte onze handen vast en begon van alles te prevelen. Hierna kreeg Hans een kralen armbandje om en vervolgens duwde hij ons een boek onder de neus waarin stond welke bedragen mensen doneerden. Zelfs de Monniken zijn hier handelaren?
Het was heerlijk in het park, veel naar mensen gekeken, met name naar de mannen die Chinees schaken. Camile en Julian hebben inmiddels de spelregels en de betekenis van de symbolen op de stenen gedownload en grijpen in de hotels iedere gelegenheid aan om het spel zelf te spelen. Ze proberen dus ook vaak het partijtje van een ander te doorgronden.
In de barstraat hebben we gegeten. We waren niet eens zo laat, 7 uur maar een half uurtje later barstte de muziek los en in de loop van de avond werd het steeds luider. Leuk voor een avondje maar morgenavond toch ergens eten waar je niet tegen elkaar hoeft te schreeuwen. Terug in het hostel ben ik vroeg naar bed gegaan. Ik heb al 2 dagen keelpijn en die wordt er niet beter op, ondanks de keeltabletten die ik gekocht heb bij een apotheker die geen Engels sprak. Toch lukte het want de zwaar medisch smakende zuigtabletten die ik meekreeg lijken wel wat op strepsils.