laatste dag China

Na een redelijke nachtrust (de bedden zijn hier overal alsof je op een houten plank slaapt, met uitzondering van Yangshuo Village Inn) ben ik naar het terras gegaan om daar de nodige foto's up te loaden naar de blog. Intussen ook nog even Willem z'n blog gelezen, die in Thailand aan het rondtrekken is. Toen ik daarmee klaar was, kwam Margot ook van de kamer en de jongens volgden kort daarna. Na de lunch zijn we richting Olympisch stadion gegaan. We kwamen net om de hoek echter een kledingwinkel tegen, waar we na uitgebreid passen wat kleding hebben gekocht. (Er is hier ook uitverkoop) Nog even een ijsje bij de Dairy Queen gegeten en de aankopen naar het hostel gebracht om dan toch met de metro naar het stadion te reizen. Het is een groots stadion, zoals alles in China. Er omheen waren er allerlei kraampje en stalletjes alsof de olympische spelen nog aan de gang waren. Ook hier weer heel veel Chinese toeristen. Het was te laat om het stadion van binnen te bezoeken en de jongens wilden wel naar 'Silicon valley' (valleycon city, volgens Margot) om daar rond te neuzen bij alle nieuwste elektronica snufjes. Dat bleek echter te ver te zijn, dus gingen we op Julian's voorstel in om naar de Wall mart te gaan die hij onderweg bij een metrostation had gezien. Helaas was dat niet het warenhuis waar we op gehoopt hadden. Wel hebben we alle massagestoelen uitgeprobeerd. Vlak bij het hostel hebben we gegeten. Een ervaring alsof we weer bij onze eerste dag China beland waren. Werkelijk niets van wat we vroegen (Engels, via woordenboek, mimen) werd begrepen. We kwamen allemaal tot de conclusie dat we, op de eerste week na, toch enorm soepel door China waren getrokken en dat het ons heel goed gelukt was om ons verstaanbaar te maken en zonder veel problemen voor elkaar te krijgen wat we wilden. Hier dus niet. Daarbij kwam ook nog dat de serveersters allemaal traag en chagrijnig waren. Uiteindelijk hebben we een lekker maaltje gegeten. Terug naar het hostel om de spulletjes te halen en ons te laten vervoeren naar het vliegveld. Om 22.00 u, ruim op tijd zodat Julian niet in de stress zou raken. Om kwart voor elf waren we er. Weer flinke rijen net als bij vertrek uit Nederland. Kennelijk kost een internationale vlucht China - Nederland of visa versa veel meer tijd aan afhandeling van de formaliteiten dan een internationale vlucht. Toen we eindelijk na 45 min wachten aan de beurt waren vertelde de dame achter de balie dat het vliegtuigminimaal 2 uur delayed was. Dat was balen, op z'n vroegst zouden we dus om 03.20 u vliegen. We werden naar een afgelegen gate geleid waar vervolgens de airco afgezet werd, geen stroom was om iets op te laden, internet niet werkte en een kwartier verderop nog een tentje open was om een drankje te halen... Het werd dus een lamlendig gehang, slapen op drie stoelen waarvan de armleuningen niet omhoog kunnen en voor Julian eindeloos gamen.
Om half 5 vertrokken we dan toch eindelijk. Iedereen viel in het vliegtuig meteen in slaap. Dromend over al die avonturen die we de afgelopen 4 weken hebben beleefd?
Dat kan haast niet anders...
Om 9 uur Plaatselijke tijd landden we in Brussel, 16 graden, en een zonnetje, lekker fris! Met de shuttle naar het Plaza Crown om de auto op te halen.
Om half 12 waren we thuis. (voor ons half 6)
Moe maar enorm voldaan, met een berg aan herinneringen.
Het was een geweldige reis!!!!!!

Dank aan iedereen die via ons blog met ons is meegereisd, het was iedere keer weer heel erg leuk om jullie reacties te lezen.

Groetjes, Margot, Hans, Camile en Julian

Kalligrafie

Na onze tassen te hebben ingepakt en te hebben ontbeten, hadden Julian en ik om half 11 een kalligrafieles van een beroemde Chinese schilder die ook al verscheidene malen op tv was verschenen. Volgens zijn boekje werd hij ook wel de 'Chinese Picasso' genoemd. Wij mochten hem Forest noemen. Hij begon de les met een paar simpele karakters van het begin van de Chinese schrijfkunst en hun oorsprong. Naarmate we vorderden, kwamen er ook woorden die bestonden uit 2 karakters, onze eigen namen en een 2e schrijfstijl voorbij. De les zou een korte introductie van een uur zijn, het werd uiteindelijk een uitgebreide studeersessie van ruim 2,5 uur. Aan het eind gaf hij ons als souvenir een door hem geschilderde spreuk mee. Het was erg leerzaam, maar vooral ook erg leuk geweest.
Ondertussen kregen onze ouders een uitgebreide massage. Ook deze liep uit, anderhalf uur i.p.v. één. 'Af en toe pijnlijk, maar vooral heerlijk ontspannend', aldus Margot. Ook Hans kon er van genieten. Na deze activiteiten hebben we afgerekend, iets geschreven in het gastenboek en vervolgens zijn we met een taxi naar het vliegveld in Guilin gebracht, een rit van ruim een uur. In het vliegtuig bleek dat we vanwege een verkeersopstopping een uur vertraging zou hebben. 'Bij voorbaat dank voor onze medewerking'. zuchtend aanvaardden we het maar, niet wetend wat er de volgende dag nog voor ons in het verschiet lag...
Van het vliegtuigvoedsel was weinig eetbaar, dus toen we eenmaal waren geïnstalleerd in onze oude, vertrouwde kamer bij de Red Lantern, hebben we daar op het terras bij een drankje lekker wat chips gegeten, alvorens in bed te kruipen na een lange middag en avond reizen.

Weer fietsen en ook raften in Yangshuo

Om kwart over negen werden we opgehaald door onze gids voor een fiets en raft tour. Dit keer ging onze fietstocht geheel door een landelijke omgeving. Onze gids zocht de meest kleine paadjes op, zo smal dat je niemand kon inhalen, zo vol grote stenen dat we erg blij waren met onze stevige mountainbike. Ze stopte regelmatig om ons het een en ander te vertellen of te laten zien. Zo hebben we gezien hoe pinda's gerooid worden, weten we inmiddels alle stadia van de groei van rijst en herkennen we katoenplanten. Het was een leerzame tocht door een warm (39 C) maar prachtig landschap. Na een paar uur fietsen kwamen we bij de rivier tot grote vreugde van Julian die het erg warm had. Hij verlangde ernaar om een watergevecht te gaan houden met Camile. We gingen aan boord van 2 bamboeraften, dit keer zonder motor. En terwijl we de rivier de Yulong afdreven barstte het gevecht al snel los. Wat heel grappig was, was dat een Chinese familie in een andere raft, vader, moeder en dochter van ongeveer 16, mee ging doen met het gevecht. Al snel was iedereen kletsnat. In zo'n 2 uur dobberden we de rivier af, heerlijk relaxed. Vanaf het aankomstpunt was het nog een kwartiertje fietsen naar de Village Inn. Terwijl ik dit blog aan het bijwerken ben zitten er naast mij 2 Chinezen te eten. Ik word hier erg door afgeleid want dit went volgens mij nooit. Het slurpt en boert en spuugt dat het een lieve lust is.(alles wat niet bevalt wordt dit keer terug gespuugd in het kommetje waaruit ze eten). Goed, terug naar onze belevenissen. Na de fietstocht snel lekker douchen want we hadden voor de 2e keer kookles geboekt. We vinden dit alle 4 erg leuk om te doen, dus vandaar. De kookschool lag iets buiten Yangshuo in een mooie omgeving. Het was ook een hele professionele school dat merkte je aan alles, een goed Engels sprekende juf, een mooie, overzichtelijke keuken en alles was uitstekend voorbereid. Vooraf werden we rondgeleid op de plaatselijke markt, waar we de ingrediënten die we gingen gebruiken aangewezen kregen. Daarnaast zagen we ander exotisch etenswaar, waaronder hond..... Verboden om foto's te maken!
De groep bestand uit 8 Nederlanders en 5 andere westerlingen. Het eerste gerecht moest in de stomer (stoommandjes op elkaar) klaargestoomd worden. Dat zouden we later eten. Het tweede gerecht werd direct genuttigd en de volgende 3 werden klaar gemaakt en even bewaard. Toen het laatste gerecht klaar was, zijn we bij een prachtige zonsondergang aan een lange tafel samen alles op gaan eten. Wij vonden het allemaal even lekker. Voldaan zijn we teruggebracht naar Yangshuo waar we nog even over West Street (winkelstraat) zijn gewandeld. Na het babbelaar maken te hebben bewonderd, zijn we met wat zakjes snoep naar het hotel teruggegaan.

Varen op de Li

Om kwart over negen vertrokken we naar Xingping? Om daar de raft te doen. Onze chauffeur dacht dat hij tijd in moest halen, want hij scheurde er vrolijk op los. Dit zorgde voor een onrustig gevoel waardoor ik niet echt kon genieten van de omgeving. Na een uurtje waren we bij de afvaartplaats van de bamboorafts. Deze vlotten waren uitgerust met een mini-motor-versie van de longtails in Bangkok. Daarmee voeren we stroom opwaarts. Op de rivier krioelde het van deze bamboobootjes, maar ook grotere cruise-achtige boten. Overigens mocht dat de pret niet drukken. Dit stuk was het mooiste stuk van de Li-rivier, We hebben ruim 2 uur over het water gevaren en van de prachtige uitzichten genoten. Julian had aan boord een waterspuit gevonden en was daar druk mee in de weer. Deze waren zo leuk dat de jongens er allebei een hebben gekocht voor 6 yuan (66 eurocent). Onze chauffeur bracht ons, na ruggespraak met het hotel naar Fuli waar we een waaier fabriekje bezochten en over de lokale markt hebben gewandeld. Daarna lieten we ons in Yangshou afzetten bij West-street. Daar zijn we eerst gaan eten om vervolgens langs de winkeltjes te wandelen. Een echte toeristen straat. Ook een soort Fake-markt, al waren ze hier wat minder opdringeriger dan in Shanghai. Je wordt snel verleid om iets te kopen. Aan de oever van de rivier hebben we gekeken hoe de Chinezen zich vermaakten in het warme water van de rivier. Julian en Camile gingen pootjebaden want ze hadden hun zwembroeken niet aan. Natuurlijk moesten ze hun nieuwe aanwinsten op elkaar uittesten. Drijfnat kwamen ze uit het water. Terug aan de hoofdstraat een taxi genomen naar het hotel om even te douchen voordat we gingen eten. (Het is hier in Yangshou erg heet tussen de 35 en de 40 graden en heel vochtig, dus het zweet gutst uit je lijf, alsof je smelt). Lekker gegeten en op tijd naar bed, want morgen hebben we weer een actieve dag.

Yangshuo in het Karstgebergte

Om 10 voor 10 waren we klaar om met de dragers naar beneden te gaan. Gelukkig was Camile ook weer opgeknapt, zodat het voor hem ook te doen was. Onze taxibusje stond klaar en om stipt 10.00 waren we onderweg. Het bleek een forse trip te zijn, mede doordat onze chauffeur de weg niet wist in Yangshou. We hadden weliswaar een kaartje met instructies, maar we hebben gemerkt dat Chinese chauffeurs geen kaart kunnen lezen. Bovendien willen ze niet graag de weg vragen. Uiteindelijk met hulp van het hotel per telefoon kwamen we 4,5 uur later aan. Er wachtte ons een geweldige ontvangst. Na een drankje gingen we lunchen in het Italiaanse restaurant op het dak. Heerlijk. Daarna vonden we onze bagage terug op onze familiekamer. Twee grote kamers naast elkaar, met een deur ertussen. Alles erg luxe en mooi. Je kunt hier alles laten regelen zonder veel meerkosten. We hebben voor de eerste avond de sound en lightshow besteld. Dit was een geweldig spektakel, waaraan 600 mensen deelnamen. Tegen de achtergrond van de bergen van het karstgebergte vond deze mega-voorstelling plaats. De Chinezen tonen weinig waardering voor de spelers, want er kwam nauwelijks applaus. Een flink aantal bezoekers ging zelfs kort voor het einde weg om de drukte voor te zijn. Rare jongens, die Chinezen. Voor morgen staat een bamboo-vlot tocht op het mooiste stuk van de Li rivier op het programma.

Ping An

De zon kwam weliswaar niet aan de voorkant op, maar desalniettemin leverde het prachtige plaatjes op. Het uitzicht vanuit de kamer over de rijstterrassen is geweldig. Het ontbijt hebben we op het terras buiten gegeten. Alleen Julian at binnen, nadat hij oog in oog gestaan had met een 5 cm grote wesp. Voor hem was de lol eraf om buiten te eten. Camile voelde zich erg beroerd en had last van diarree. Omdat we even rustig aan zouden doen, ben ik met grootmoeder in het dorp op zoek gegaan naar Chinese Chess (Xiangqi). Van verlaten panden, voormalige en gewone hotels tot uiteindelijk een mini-supermarkt, waar we het spel vonden. Een ware zwerftocht. Uiteindelijk zijn we na een slow ochtendje gaan wandelen naar Viewpoint 2. Via allerlei kleine paden, kwamen we in de mainstream van het toerisme op weg naar de top. Het is wel duidelijk waarom er zoveel toeristen komen. Het uitzicht op de terrassen is adembenemend. Hoe hoger je komt hoe mooier het uitzicht. Camile had de tocht nagenoeg volbracht, maar had het helemaal gehad. Te beroerd om nog 100 meter naar de top te volbrengen. Terug in het hotel is hij gaan slapen. Hopelijk is het morgen wat beter met hem. Ook Margot en Julian zijn niet bespaard gebleven van de doorloop. Zij zijn er gelukkig niet zo beroerd bij. Julian heeft zitten schaken met een Chinese man die even in het hotel op bezoek was. Helaas was deze Chinees een te goede schaker maar het was natuurlijk wel een leuke ervaring, een spelletje spelen met iemand die geen woord Engels sprak. Later op de middag brak er een tropisch onweer los. Ik ging even kijken bij Camile en daar sloeg het water onder de ramen door en liep de halve kamer onder water. De kamer boven hun kamer zorgde nog voor wat extra lekkage. Het leek aanvankelijk dweilen met de kraan open. Nadat alles opgedweild was, viel de stroom in het dorp uit. Dat had niets met de lekkage te maken, al leek het daar eerst wel op. Gelukkig was dat voor donker hersteld. Morgen naar Yangshuo.

Reis naar Ping An

Na het ontbijt namen we afscheid van Xuan en Woo Yao Hunt en het hondje Marley van Panbahostel. We werden tot het einde van de straat uitgezwaaid. De taxi was ruim op tijd zodat we al om half 10 op het kleine vliegveld van Lijiang waren. We hadden een echte reisdag voor de boeg. Eerst naar Kunming vliegen, om daar over te stappen op het vliegtuig naar Guilin, daar aangekomen zouden we dan opgehaald worden door iemand van Long Ji One hotel die ons naar onze nieuwe bestemming, de rijstterrassen van Ping An, zou brengen.
Omdat het 2e vliegtuig vertraging had waren we om half 5, driekwartier later dan gepland in Guilin. Vervolgens bleef de bagage maar weg. Rond kwart over 5 hadden we eindelijk onze bagage. We hadden een mail gestuurd dat we om kwart voor 4 opgehaald wilden worden.... Gelukkig stond er bij de uitgang keurig netjes een meneer met ons naambordje in de hand ons op te wachten. De reis naar het hotel ging over een erbarmelijke weg, er waren om de paar honderd meter stukken beton uit de weg genomen en die waren nog niet gerepareerd. Maar de natuur waardoor we reden was adembenemend mooi. Na 2 uur en een kwartier, op een weg die steeds smaller werd en zich hoog de bergen in slingerde, kwamen we op een parkeerterrein. Inmiddels begon het al te schemeren. Ik was blij dat we de hele route in het licht hadden gereden want op het laatste stuk was er zelf op een plaats een stuk van de berg op de weg geschoven en een stukje verderop was er een stuk weg afgebrokkeld en zo de diepte in verdwenen. Op het parkeerterrein moesten we eruit. Meteen kwamen er mannen en vrouwen met manden aan en werd onze bagage uit de auto getrokken en in de manden gehesen. Op ons protest dat we onze spullen zelf wel konden dragen werd natuurlijk alleen in het Chinees gereageerd en een vrouw maakte een gebaar waaruit we opmaakten dat we trappen zouden moeten lopen. 20 yuan, dat bleven ze maar roepen. Enigszins opgelaten lieten we het maar gebeuren. Uiteindelijk moesten we nog zo'n half uur de berg op over smalle paadjes en trappetjes. Ik had medelijden met de mensen die onze bagage droegen maar was ook erg blij dat ik het niet zelf hoefde te sjouwen. Net voordat het helemaal donker was bereikten we het dorpje, hoog op de top van de berg. In een prachtig hotelletje werden we hartelijk ontvangen door de Chinese vrouw waar ik vanuit Nederland al een aantal keren contact mee had gehad. We waren blij dat alles zo goed was verlopen. Na het eten zijn we al om 10 uur naar bed gegaan. Ja, reizen is wel vermoeiend. We zijn zo benieuwd naar het uitzicht morgenvroeg. Onze kamer heeft aan 2 kanten alleen maar ramen en ligt helemaal vrij. Het uitzicht moet super zijn dus we laten de gordijnen open. Wie weet worden we dan wel wakker van zonsopkomst over de rijstterrassen.....

Wu Peng pagode

Het zag er vanmorgen niet echt geweldig uit wat het weer betreft. Ook vannacht was het weer flink tekeer gegaan. We deden het wat rustig aan. De trip die we eventueel zouden doen naar de Jade Dragon Snow Mountain hebben we niet gedaan omdat het enerzijds slecht weer was en anderzijds de hoge kabelbaan in onderhoud was. Het personeel van het hostel raadde het ons af want je moet ook echt zeker zijn dat je iets kunt zien anders is het zonde van de hoge kosten en met dit weer betwijfelden ze dat zeer. Dus maar even aan de blog gewerkt. Later werd het weer steeds beter en zijn Margot en ik op zoek gegaan naar een bescherming voor ons schilderij. Lastig als je niet uit kunt leggen wat je precies wilt hebben. Uiteindelijk zit het schilderij in twee aan elkaar gemaakte rollen vershoudfolie uit een warenhuis. Later zijn we met z'n 3-en (Julian had zich op een heel mooi privé terras in een luie schommelstoel geïnstalleerd en wilde blijven lezen in het hostel) naar het en hoogst gelegen punt van Lijiang gegaan. Hier staat de 5 verdiepingen hoge Wu Peng pagode. Vanaf daar heb je prachtige uitzichten, o.a. over de oude stad.
's Avonds in de N-kitchen gegeten. Niet echt een aanrader.