Na het ontbijt namen we afscheid van Xuan en Woo Yao Hunt en het hondje Marley van Panbahostel. We werden tot het einde van de straat uitgezwaaid. De taxi was ruim op tijd zodat we al om half 10 op het kleine vliegveld van Lijiang waren. We hadden een echte reisdag voor de boeg. Eerst naar Kunming vliegen, om daar over te stappen op het vliegtuig naar Guilin, daar aangekomen zouden we dan opgehaald worden door iemand van Long Ji One hotel die ons naar onze nieuwe bestemming, de rijstterrassen van Ping An, zou brengen.
Omdat het 2e vliegtuig vertraging had waren we om half 5, driekwartier later dan gepland in Guilin. Vervolgens bleef de bagage maar weg. Rond kwart over 5 hadden we eindelijk onze bagage. We hadden een mail gestuurd dat we om kwart voor 4 opgehaald wilden worden.... Gelukkig stond er bij de uitgang keurig netjes een meneer met ons naambordje in de hand ons op te wachten. De reis naar het hotel ging over een erbarmelijke weg, er waren om de paar honderd meter stukken beton uit de weg genomen en die waren nog niet gerepareerd. Maar de natuur waardoor we reden was adembenemend mooi. Na 2 uur en een kwartier, op een weg die steeds smaller werd en zich hoog de bergen in slingerde, kwamen we op een parkeerterrein. Inmiddels begon het al te schemeren. Ik was blij dat we de hele route in het licht hadden gereden want op het laatste stuk was er zelf op een plaats een stuk van de berg op de weg geschoven en een stukje verderop was er een stuk weg afgebrokkeld en zo de diepte in verdwenen. Op het parkeerterrein moesten we eruit. Meteen kwamen er mannen en vrouwen met manden aan en werd onze bagage uit de auto getrokken en in de manden gehesen. Op ons protest dat we onze spullen zelf wel konden dragen werd natuurlijk alleen in het Chinees gereageerd en een vrouw maakte een gebaar waaruit we opmaakten dat we trappen zouden moeten lopen. 20 yuan, dat bleven ze maar roepen. Enigszins opgelaten lieten we het maar gebeuren. Uiteindelijk moesten we nog zo'n half uur de berg op over smalle paadjes en trappetjes. Ik had medelijden met de mensen die onze bagage droegen maar was ook erg blij dat ik het niet zelf hoefde te sjouwen. Net voordat het helemaal donker was bereikten we het dorpje, hoog op de top van de berg. In een prachtig hotelletje werden we hartelijk ontvangen door de Chinese vrouw waar ik vanuit Nederland al een aantal keren contact mee had gehad. We waren blij dat alles zo goed was verlopen. Na het eten zijn we al om 10 uur naar bed gegaan. Ja, reizen is wel vermoeiend. We zijn zo benieuwd naar het uitzicht morgenvroeg. Onze kamer heeft aan 2 kanten alleen maar ramen en ligt helemaal vrij. Het uitzicht moet super zijn dus we laten de gordijnen open. Wie weet worden we dan wel wakker van zonsopkomst over de rijstterrassen.....