Vanochtend vertrokken we naar het Terracotta leger. Aanvankelijk hadden we te horen gekregen dat je om 8.00 uur op het busstation moest staan om nog met de bus naar het Terracotta leger te kunnen. We hadden geen zin om zo te haasten dus zijn we om 7.30 opgestaan, rustig ontbeten en bij verdere navraag bleek dat we voortdurend met bus 306 konden vertrekken. Met de taxi zijn we naar het station gereden en daar de bus genomen. In ruim een uur waren we er. Op vertoon van studentenkaart konden de jongens voor half geld binnen. Studenten krijgen vaak korting als je dat kan aantonen.
Volgens de Trotter moest je eerst naar de bronzen wagens gaan kijken en daarna 'pit' 2, 3 en dan 1. Dit voor de juiste opbouw van de 'ohh's en ahh's'. We hadden alle vier een audioguide die heel nuttig bleek te zijn. De Trotter had gelijk. Het werd steeds mooier en indrukwekkender en de laatste hal was inderdaad het allermooiste. Rond kwart over vier waren we terug. We hadden 1 kamer nog een halve dag aangehouden, zodat we nog lekker konden gaan douche voordat we naar de trein gingen. Nog even wat inkopen gedaan en toen wilden we met de taxi naar het station. No way, geen taxi te krijgen in de spits. Bovendien is dat ook de wisseltijd voor de chauffeurs, die zijn afgewerkt en willen naar huis. Een medewerkster van het hotel heeft ons op de goede bus geholpen en rond half 7 waren we op het station. Wat een mierennest was dat. Om in het station te komen moest je al door een of ander slingerhek. Vervolgens kwam je in een grote hal. Hier kon je naar 2 etages en dan kwam je ook weer in een enorme hal met rijen stoeltjes, een soort wachtgangen per trein. Na wat zoeken, hadden we onze gang gevonden. We hadden nog anderhalf uur dus genoeg tijd om nog een drankje te halen. Om 20.07 zouden we vertrekken. Dat werd uiteindelijk 20.40 uur. Margot en de jongens zaten in wagon 11 in een soft-sleeper (een 4 persoons-slaapcompartiment). Eerst zou Margot in een ander compartiment slapen. Het compartiment waar ze moest zijn was dicht. Toen ze het opende zag ze het volgende tafereel: In een schimmig licht zat een half ontblote, ontzettend dikke Chinees, daartegenover nog een Chinese man en achter de dikke man lag een totaal verschrompeld oud vrouwtje met ingevallen gezicht en haar ogen dicht. Volgens Julian zag het eruit alsof ze bij een dode vrouw aan het bidden waren. Gelukkig bleek in het kamertje van de jongens nog een bed vrij te zijn en kon ze ruilen. Zo sliep ze toch bij de jongens. Er was nog een aardige, rustige Chinees bij hen, maar die sprak geen woord Engels.
Ik zat in wagon 2, een klein kwartier lopen van treinstel 11. Ik kwam tussen alleen maar Chinezen terecht. Van de drie boven elkaar gelegen bedden mocht ik het bovenste hebben. Ik had weinig hoop iets met Engels te kunnen uitrichten. Ik zat tussen een aantal gezinnen met pubers. Dat bleek later een voordeel te zijn. Nauwelijks geïnstalleerd, sprak een van de jongens mij aan in het Engels. Na wat standaard dingen uitgewisseld te hebben, kwam er een meisje bij zitten die nog beter Engels sprak. Daarna begon de hele familie zich te mengen met haar als tolk. Het koude bier kwam tevoorschijn evenals allerlei exotische snacks die ik allemaal moest proberen. Tussendoor kwam de conducteur mijn kaartje omruilen tegen een creditcardachtig kaartje. (niets mee gedaan en de volgende dag weer terug geruild) Rond half 10 ging het licht uit, maar daar trok niemand zich in eerste instantie iets van aan. Deze mensen hadden al 32 uur in de trein gezeten en bepaalden zelf wel hoe en wat. Na een uurtje ging toch iedereen slapen en dochterlief werd om 11.00 uur gesommeerd om ook te gaan slapen. Mij restte niet veel anders. Na een wat onrustige nacht werd ik 's morgens om 8.30 wakker en waren ze beneden al volop aan het kaarten. Nauwelijks beneden en opgefrist kreeg ik alweer van alles toegestopt. Daarna ben ik Margot en de rest gaan opzoeken. Daar was het heel rustig in vergelijking met mijn treinstel. Ik vond het ook minder gezellig, omdat ik het erg getroffen had met m'n Chinese families. Margot en Camile zijn later ook nog even komen kennismaken met de Chinezen. Zij vonden het geweldig.