Al vroeg stonden we klaar om naar de muur te vertrekken. Keurig om 8.00 uur meldde de taxichauffeur zich. Ze zijn wel van op tijd, de Chinezen. Erg prettig. De reis verliep voorspoedig zonder overdreven drukte op de weg. Ze rijden hier kriskras door elkaar en er lijken geen verkeersregels te zijn, behalve het stoplicht. Voetgangers zijn vogelvrij. We hebben al meegemaakt dat een bus luid toeterend met een flinke snelheid op de mensen op het zebrapad inreed. Iedereen is zich bewust van deze manier van rijden dus iedereen springt opzij en laat het verkeer door.
Na 1 uur en een kwartier waren we op de plaats van bestemming, Mutianyu. Onderweg stopte onze chauffeur om flesjes water voor ons te kopen, 'you will need it'. Erg aardig. Om naar boven te gaan hebben we de stoeltjeslift genomen. En toen waren we op DE MUUR! Heel erg indrukwekkend dit bouwwerk. Als je er over leest, ben je al onder de indruk, maar life overtreft het alles. De muur golft door het landschap en wandelen over de muur is een inspannende aangelegenheid. Lage en hoge treden door elkaar, afgewisseld met een platte, naar een kant schuin aflopende ondergrond. Voordurend omhoog en omlaag van de ene toren naar de andere. De zon brandde genadeloos maar de beleving was geweldig. Na ongeveer 2 uur zijn we teruggegaan. Dit deden we met een soort bobsleebaan. In no-time waren we terug beneden. Wat de jongens betreft kon het niet snel genoeg gaan. Onze chauffeur bracht ons ook weer snel terug zodat we om half 2 in ons hostel de lunch konden gebruiken. De jongens waren even sightseeing moe en wilden op de kamer wat gamen en lezen. Wij hebben wat dingen over onze verdere reis uitgezocht en geïnformeerd naar treintickets. Als we terugkomen in Beijing hebben we weer dezelfde kamer in 'the red lantern' gereserveerd.
Rond etenstijd zijn we door de Hutong (oude wijk van Beijing, waar ook ons hostel ligt) naar het meer gewandeld. Er liggen een paar meren bij elkaar midden in Beijing, met daar omheen allerlei bars en restaurants. Een beetje een boulevard idee. We zaten nu blijkbaar in tegenstelling tot gisteren aan het dure meer, want voor de meeste restaurants stonden dikke auto's. Na wat op en neer kuieren langs het water hebben we een door de Trotter aanbevolen restaurant gekozen.
Als je in China gaat eten, kun je niet eerst een drankje bestellen en dan op je gemak de kaart bekijken. Nee, je moet meteen een keuze maken en krijgt dan in een keer alles op tafel geserveerd, inclusief drankjes. Je krijgt ook maar 1 menukaart. Best lastig als je toch al niet goed weet wat er allemaal is. We zijn al een paar keer 'zo onbeleefd' geweest om zelf nog een kaart te pakken, wat erg vreemd is hier. Verder kies je een aantal gerechten voor de hele tafel in plaats van ieder voor zich. Wij vinden dit erg fijn, zo kun je van alles wat proeven. Dan het bestellen zelf: je kiest meestal op basis van foto's en wat je uiteindelijk op tafel krijgt, kan er heel anders uitzien. Wij dachten grote garnalen besteld te hebben, maar dat bleken ongepelde mini garnalen, halve tot hele centimeter. De Chinezen eten dit blijkbaar met huid en haar op, terwijl wij ze pelden. De bediening kwam toegesneld met de vraag of er iets niet in orde was en of wij lepels wilden hebben om te eten. Zij snapten er niets van. 'I see you have problem with chopsticks! Is food no good?' Ze snapten ook niet dat wij de geroosterde pepers niet superheet vonden want zij kwamen een glas water met ijsklontjes brengen. 'I think very hot for you!'. Het lekkerste gerecht was een prachtig opgemaakte vis. Volgens Julian had de saus een Heinz ketchup chips smaak. Zijn lievelingschips. We hebben er dus lekker van gesmuld. Nog een afzakkertje aan het meer en toen rond 10.00 uur terug naar 'The red lantern', vroeg naar bed want morgenochtend moeten we al om 05.00 uur op.