Margot was als eerste wakker terwijl de rest nog in coma lag. Zij heeft het verhaal van gisteren afgeschreven en daarna hebben we het gepost. Een aantal dagen met bijbehorende foto's kostte wel enige tijd. Ondertussen hebben we geluncht. Daarna was het reisdoel het zomerpaleis. Iemand van het hostel had de bestemming in het chinees voor ons opgeschreven zodat wij bij de juiste (oost) ingang terecht zouden komen. Wonderwel lukte het ons om direct een taxi te vinden die ons wegbracht. Na enige twijfel en wat bellen wist de chauffeur waar hij heen moest. Voor 38 yuan stonden we voor de ingang. Bij het ticket bureau kon ik alleen nog een entrance ticket krijgen en geen through ticket want daar was niet genoeg tijd voor. Je kon dan binnen in het park apart de entree betalen voor de gebouwen waar je echt naar binnen gaat. Bij bijna alle gebouwen (ook in de verboden stad) mag je niet naar binnen maar moet je achter een hek door een deuropening kijken en staan er massa's mensen te dringen voor een glimp wat er binnen in de schemering te zien is. Hier in het zomerpaleis, wat meer een park is, zijn wij afgehaakt om bij de hekken te staan. De gebouwen zijn van buiten ook de moeite waard. Van binnen hebben ze allemaal een troon en verder weinig bijzonders. Overal, buiten de gebouwen waar je apart voor moest betalen, was het enorm druk. Gidsen met megafoontjes kwamen rustig naast je staan om te tetteren tegen hun publiek. Niet geweldig deze hordes. Maar ja dat is China. Ging je ergens naar binnen waar je nog extra voor betaalde dan was de drukte weg en kon je alles rustig bekijken. We hebben een bezoek gebracht aan het theater van de keizerin Cixi. Een bijzonder theater met 3 verdiepingen en een speciale loge voor de keizerin om naar haar privé opera's te kijken. We kregen nog een minivoorstelling in het theater te zien. Hier mocht je voor het eerst in het gebouw zelf rond kijken. Margot kon de verleiding niet weerstaan om verkleed als keizerin op de troon van Cixi op de foto te gaan. Daarna zijn we door de mensenmassa naar de lange corridor gelopen. Die was gratis dus kon je hier over de koppen lopen. Bij de tempel van 'de welriekende Buddha' zijn we naar boven geklommen. Een prachtig gebouw maar wel een hele klim bij 34 graden. Wel de moeite waard, je had een uitzicht over het meer en de rest van het park. Daarna naar beneden naar het marmeren schip, wat wel aardig was. Toch zeker een must als je in Beijing bent. Bij de noord ingang naar buiten, waar we direct een taxi vonden om ons naar de Drum- en de Bell-tower te brengen. Deze grenzen aan de Hutong wijk. Het oude gedeelte van Beijing. Helaas duurde de rit erheen 3 keer zo lang als normaal door de drukte. Het was echter een zeer luxe taxi, dus dat was niet zo erg. Deze taxichauffeur hebben we meteen geregeld voor onze tocht naar de grote muur. Hij is bereid voor 700 yuan op en neer te rijden. Veel gunstiger en luxer vervoer dan bij de hostel. Hopelijk komt hij wel. In de Hutong wijk gingen we op zoek naar een restaurant dat aangeprezen was in de Trotter. Een jong chinees stel heeft ons er bijna helemaal heen gebracht, omdat het nogal lastig te vinden was. Heel lief. Het Hakka restaurant was zeer de moeite waard. Zoveel keus dat Camile opperde om morgen maar weer te gaan. Want het was ook erg lekker. De afstanden zijn groter dan ze op de plattegrond lijken. Na ruim een half uur wandelen hebben we maar een taxi genomen en dat was niet onterecht. Weer een mooie dag voorbij.